Czy jadłeś kiedykolwiek lunch samotnie?
Wiem, że zabrzmi to jak przeciwieństwo całej koncepcji łączenia się i bliskości kontaktów. Zwłaszcza gdy czytaliście bestseller Keitha Ferrazzi, Never Eat Alone (Nigdy nie jedz sam). Ale proszę mnie, w tej sprawie, wysłuchać. Samotne jedzenie (od czasu do czasu) daje ci okazję do zrobienia czegoś, czego często zapominasz zrobić kiedy jesz kolację wspólnie z klientem lub współpracownikiem: daje ci możliwość obserwacji.
Proszę nie traktować tego jako podsłuchiwanie, podglądanie czy szpiegowanie. Jest to praca badawcza. To zdumiewające, czego można się dowiedzieć o dostępności w kontaktach, jeżeli osobiście się w to zagadnienie zagłębisz, obejrzysz je, a później wysłuchasz.
Tak więc osobiście wypróbowałem te metodę wczoraj. Zjadłem lunch w moim ulubionym miejscu, całkowicie samotnie. Tylko ja, jakaś potrawa warzywna i książka Johna Maxwella. Zapach owoców morza wypełnił powietrze. Dziesiątki ludzi biznesu rozmawiało o swoich planach na ten tydzień a obsługa gorączkowo krzątała się po sali dostarczając gościom posiłki.
A oto co zaobserwowałem...
- Dwoje ludzi biznesu siedzących po mojej lewej stronie grzebało w folderach i papierach. Mężczyzna w czerwonym krawacie prowadził rozmowę, podczas gdy kobieta po drugiej stronie, czepiała się każdego jego słowa. On zadawał zaczepne pytania. Ona udzielała kreatywnych odpowiedzi. W pewnym momencie, wyczułem zmieszanie w głosie kobiety, ale również wtedy mężczyzna zaczął mówić uspokajającym tonem, nachylając się do niej. Usłyszałem również jak trzykrotnie powtórzył „Heather”. Sympatycznie. Później usłyszałem śmiech. Bardzo sympatycznie. Oczywiście dostrzegłem również uśmieszki po obu stronach stolika. Budzi respekt!
- Przy innym stoliku zaobserwowałem dwóch mężczyzn pieczołowicie badających arkusz kalkulacyjny. Głęboko zanurzyli się w kolumny liczb kompletnie ignorując biedną kelnerkę, która zapracowywała się, aby dostarczyć na czas naczynia z potrawami. Zaledwie dostrzegali jej obecność i rzucali zdawkowe „dziękuję” za wielokrotne uzupełnianie filiżanek z mrożoną herbatą.
- Zauważyłem również pięć kobiet siedzących wkoło stolika, śmiejących się histerycznie, wspólnie z obsługującą je osobą. Jedna z nich wytarła serwetką łzy, które pojawiły się ze śmiechu, podczas gdy dwie inne „przybiły sobie piątkę” z powodu opowiedzianego żartu, który chyba również chciałbym usłyszeć.
- Po drodze do wyjścia usłyszałem dźwięk odbieranego telefonu komórkowego. No nie! Pomyślałem. Usłyszałem jak kobieta gestem pokazała klientowi „Chwileczkę, Rozmawiam z Osobą Ważniejszą od Ciebie.” Po paru sekundach powróciła do przerwanej konwersacji i powiedziała „Przepraszam, co pan mówił?”
Zapłaciłem rachunek, wziąłem swoją miętówkę i podziękowałem za miłą obsługę. Kiedy wróciłem do biura, wszedłem do Internetu aby odnaleźć jakąś statystykę dotyczącą spotkań przy lunchu. Z zainteresowaniem prześledziłem raport dotyczący etykiety takich spotkań sporządzony przez The Creative Group. Badania zostały przeprowadzone przez niezależną firmę i zawierają 250 odpowiedzi udzielonych przez dyrektorów ds. reklamy i dyrektorów ds. marketingu z 1.000 największych firm w kraju.
Respondentom postawiono pytanie: „Które z niżej wymienionych zachowań, twoim zdaniem, w najpoważniejszym stopniu zniweczyłoby szanse wywarcia pozytywnego wrażenia na obecnym lub potencjalnym kliencie, w trakcie spotkania przy lunchu?”
‘Okazywanie złych manier w kontakcie z personelem kelnerskim – lub kimkolwiek – w trakcie spotkania biznesowego, nasuwa potencjalnym klientom pytanie czy oni i ich personel będą traktowani w ten sam sposób” powiedział Tracey Turner, dyrektor wykonawczy The Creative Group. „Spóźnianie się na umówione spotkanie jest podobną oznaką braku szacunku”.
Turner dodał, „Kluczem do udanego spotkania biznesowego jest spowodowanie, by nasi interlokutorzy czuli się komfortowo. Uprzejme zachowanie przez cały czas spotkania to daleka droga do wytworzenia pozytywnych roboczych związków biznesowych”
To jest słowo, którego szukałem: komfort. Bo przecież, komfort jest osią na której obraca się dostępność. Komfort to przyczyna powodująca, że obcy ludzie stają się przyjaciółmi, przyjaciele stają się potencjalnymi klientami, potencjalni klienci przekształcają się w klientów, a klienci stają się fanami. Fani to ludzie, którzy „uwielbiają twój personel”, powiedzą o tobie swoim przyjaciołom i utrzymają zaufanie w twoją zdolność zapewniania im unikalnych wartości.
Jednakże wciąż się zastanawiam: „Przy którym stoliku siedziałem w trakcie mojego ostatniego lunchu?”
Czy byłem zaangażowanym biznesmenem na miłym, ale produktywnym lunchu? Czy siedziałem naprzeciwko bezmyślnego nałogowca telefonów komórkowych? Czy byłem pracoholikiem unikającym świata zewnętrznego kosztem frustracji, obsługującej mnie osoby? Czy byłem grupą przyjaciół postrzegającą lunch jako formę odprężenia po typowym wyczerpującym dniu pracy?
W każdym razie, Miś Jogi miał rację „Możesz zaobserwować bardzo wiele, tylko się przyglądając”. Tak więc w tym tygodniu waszym wyzwaniem powinno być wyjście na lunch do najbardziej popularnej, zatłoczonej, głośnej, zapchanej biznesmenami restauracji w twojej okolicy.
I chciałbym abyś poszedł tam całkiem sam.
Wiem, że być może wydaję się ci trochę dziwacznym. Ale proszę mi zaufać, jest to naprawdę wartościowa praca badawcza. Warto spróbować. Dowiesz się wielu rzeczy o dostępności. A jeżeli chcesz możesz wziąć ze sobą dobrą książkę do czytania w czasie lunchu. Jeżeli tak, to gorąco polecam „Never Eat Alone” Keitha Ferrazziego.
Scott Ginsberg
© Copyright Scott Ginsberg
Tytuł oryginału "On Eating Alone"
Reprint i tłumaczenie artykułu przez ehotelarz.com za zgodą autora.
Scott Ginsberg - profejonalny mówca, specjalista w zakresie efektywnej komunikacji, rozpoznawany jako “światowy ekspert od identyfikatorów”, członek National Speakers Association, autor książek "Hello my name is Scott" i "The Power of Approachibility" oraz wielu publikacji w magazynach branżowych
Kontakt:
Scott Ginsberg
Front Porch Productions
email: scott@hellomynameisscott.com
www.hellomynameisscott.com
|
